Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint. Quid, cum fictas fabulas, e quibus utilitas nulla elici potest, cum voluptate legimus? Atqui, inquam, Cato, si istud optinueris, traducas me ad te totum licebit. Duo Reges: constructio interrete. Atqui, inquam, Cato, si istud optinueris, traducas me ad te totum licebit. Sed tamen enitar et, si minus multa mihi occurrent, non fugiam ista popularia. Itaque e contrario moderati aequabilesque habitus, affectiones ususque corporis apti esse ad naturam videntur.

Tibi hoc incredibile, quod beatissimum.
Quare hoc videndum est, possitne nobis hoc ratio philosophorum dare.
Stoicos roga.
Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt;

Quid enim perversius, quid intolerabilius, quid stultius quam bonam valetudinem, quam dolorum omnium vacuitatem, quam integritatem oculorum reliquorumque sensuum ponere in bonis potius, quam dicerent nihil omnino inter eas res iisque contrarias interesse?

Praeteritis, inquit, gaudeo.: Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest.
Quonam, inquit, modo?: At Zeno eum non beatum modo, sed etiam divitem dicere ausus est.

Ita multa dicunt, quae vix intellegam.
Voluptatem cum summum bonum diceret, primum in eo ipso parum vidit, deinde hoc quoque alienum;
Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur?
Est autem etiam actio quaedam corporis, quae motus et status naturae congruentis tenet;

Potius ergo illa dicantur: turpe esse, viri non esse
debilitari dolore, frangi, succumbere.

Hoc loco discipulos quaerere videtur, ut, qui asoti esse
velint, philosophi ante fiant.

In eo enim positum est id, quod dicimus esse expetendum. Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest. Iam in altera philosophiae parte. Si qua in iis corrigere voluit, deteriora fecit. Ego vero isti, inquam, permitto. Quae cum essent dicta, finem fecimus et ambulandi et disputandi. Quorum altera prosunt, nocent altera. Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Quem si tenueris, non modo meum Ciceronem, sed etiam me ipsum abducas licebit.

Tum ille timide vel potius verecunde: Facio, inquit. Quia, si mala sunt, is, qui erit in iis, beatus non erit. Obsecro, inquit, Torquate, haec dicit Epicurus? Ea, quae dialectici nunc tradunt et docent, nonne ab illis instituta sunt aut inventa sunt? Quid, de quo nulla dissensio est? Immo vero, inquit, ad beatissime vivendum parum est, ad beate vero satis. Eaedem enim utilitates poterunt eas labefactare atque pervertere. Quam si explicavisset, non tam haesitaret. Si longus, levis;